πολιτική

Τις τελευταίες ημέρες στις ειδήσεις διαβάσαμε για δυο άνδρες από την Ουκρανία πολύ διαφορετικούς μεταξύ τους. Ο ένας έγινε μόλις πάρα πολύ πλούσιος, ο άλλος, από ό,τι αποκαλύπτεται πλέον, ήταν ήδη.

Ο δεύτερος είναι ο Πρόεδρος της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανούκοβιτς, ο οποίος τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές ακόμα αρνείται να παραιτηθεί, ενώ το κοινοβούλιο τον έχει καθαιρέσει και έχει προκηρύξει εκλογές για τις 25 Μαΐου (την ίδια ημέρα με τις ευρωεκλογές, παρεμπιπτόντως). Από τότε που ο Γιανούκοβιτς αποφάσισε να μην υπογράψει εμπορική συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Ένωση, φέρνοντας έτσι εμφατικά τη χώρα του στη σφαίρα επιρροής της Μόσχας, οι ταραχές στο Κίεβο ήταν συχνές, με αποκορύφωμα τις αιματηρές μάχες των προηγούμενων ημερών που έφεραν την Ουκρανία στα πρόθυρα του εμφυλίου. Σήμερα Ουκρανοί πολίτες εισέβαλλαν στο κτήμα όπου κατοικούσε ο Γιανούκοβιτς, και τα social media πλημμύρισαν με εικόνες ανείπωτης χλιδής και απερίγραπτου καρακιτσαριού.

Ο Γιανούκοβιτς ζούσε μεταξύ άλλων (έχει διάφορα κτίρια το κτήμα) εδώ:

Read more

Εχτές το Κίεβο γνώρισε τις πιο βίαιες ταραχές της πρόσφατης ιστορίας του, με 26 νεκρούς (οι 10 αστυνομικοί), καμμένα κτίρια και ένα κέντρο που μοιάζει βομβαρδισμένο. Η κρίση, όπως ίσως έχετε μάθει, ξεκίνησε τον περασμένο Νοέμβριο μετά την απόφαση του προέδρου Γιανούκοβιτς να μην υπογράψει ένα μνημόνιο συνεργασίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα πράγματα είχαν ηρεμήσει τις προηγούμενες εβδομάδες, και δεν είναι ακόμα σαφές τι ήταν αυτό που πυροδότησε τις χτεσινές συγκρούσεις (και οι δύο πλευρές επικαλούνται εκατέρωθεν προβοκάτσιες). Συγκλονιστικές φωτογραφίες από τα τρομακτικά επεισόδια μπορείτε να δείτε εδώ κι εδώ.

Read more

Ανακάλυψα μόλις μία προ εξαμήνου έρευνα του Ινστιτούτου Ερευνών Pew (προφέρεται Πίου) το οποίο μέτρησε την αποδοχή της ομοφυλοφιλίας από τις κοινωνίες 39 χωρών. Οι χιλιάδες ερωτηθέντες κλήθηκαν να απαντήσουν στην ερώτηση: “Θα έπρεπε η κοινωνία να αποδέχεται την ομοφυλοφιλία;” Οι απαντήσεις είναι ενδεικτικές των τάσεων στους κόλπους της κάθε κοινωνίας, και εμφανίζουν τρομερές αποκλίσεις.

Μόλις το 2% των ερωτηθέντων από το Πακιστάν απάντησε “ναι”, για παράδειγμα. Στην Ρωσία, όπου γίνονται τώρα οι Ολυμπιακοί Αγώνες και ειδήσεις για την μεταχείριση ομοφυλοφίλων από εξτρεμιστές αλλά και το επίσημο κράτος έρχονται διαρκώς στη δημοσιότητα, το ποσοστό είναι 15%. Στις ΗΠΑ, όπου κάποιες πολιτείες έχουν νομιμοποιήσει το γάμο μεταξύ ομοφύλων, το ποσοστό είναι 60%. Στην Ισπανία είναι 88%.

Στην Ελλάδα το 53% των ερωτηθέντων πιστεύει πως η ομοφυλοφιλία πρέπει να είναι αποδεκτή στην κοινωνία, και το 40% πιστεύει πως όχι. Υπάρχει μεγάλη διαφορά στις απόψεις ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες, καθώς και στις διαφορετικές ηλικίες. Οι Ελληνίδες είναι υπέρ της αποδοχής σε ποσοστό 59%, ενώ στους άντρες το ποσοστό είναι 47%. Στους ηλικίας 18-29 ετών το ποσοστό αποδοχής είναι 66%, αλλά στους πάνω από 50 ετών το ποσοστό είναι μόλις 40%.

Read more

Το καταλαβαίνω ότι το γράφω αργά αυτό, πρόκειται για θέμα που έρχεται από το μακρινό 2010, άλλωστε, αλλά εγώ τώρα άρχισα να το βλέπω αυτό το πράγμα, και τώρα έπαθα το όλο συναισθηματικό ταράκουλο.

Το Borgen είναι μια τηλεοπτική σειρά που σε κάποιο παράλληλο σύμπαν θα μπορούσε να θεωρηθεί “πολιτικό δράμα”, καθώς λέει πολύ σοβαρά και μετρημένα μια ιστορία για τους ανθρώπους που συμμετέχουν στην κεντρική πολιτική σκηνή της Δανίας, με κεντρικό άξονα τις περιπέτειες της πρώτης γυναίκας πρωθυπουργού της χώρας. Για τη δική μας, την ελληνική πραγματικότητα όμως, είναι κάτι σαν το Avatar με τους μπλε εξωγήινους, επιστημονική φαντασία με το “επιστημονική” σε παχιά εισαγωγικά.

Για να καταλάβετε τι εννοώ θα σας γράψω τώρα πέντε πράγματα που συμβαίνουν στο πρώτο επεισόδιο της σειράς. Δεν είναι και πολύ spoilers -για το πρώτο επεισόδιο μιλάμε μόνο, η σειρά διαρκεί τριάντα επεισόδια στο σύνολο- αλλά αν δεν θέλετε να ξέρετε τίποτα απολύτως για το περιεχόμενό του, μη διαβάσετε παρακάτω.

Read more

Εχτές έκανε τη γύρα στα ίντερνετς ένα κείμενο (που δημοσιεύτηκε πρώτα εδώ και μετά και στο left.gr) ενός νεαρού αριστερών πεποιθήσεων ο οποίος αναγκάστηκε να πάει για ψώνια μέσα στις γιορτές στο εμπορικό κέντρο Golden Hall στο Μαρούσι, και διαβάζοντάς το πάρα πολύς κόσμος γέλασε πολύ κι αυτό ήταν πολύ καλό γιατί ετούτες τις δύσκολες εποχές ένα από τα πράγματα που μας λείπει είναι το γέλιο.

Προσπερνώντας τα προφανή που έχουν συζητηθεί ήδη εξαντλητικά -ενίοτε και στα όρια του bullying- στα σόσιαλ μύδια (το αναπόφευκτο hashtag #kati_se_lenin είναι ενδεικτικό) και με κάθε συμπάθεια και σεβασμό στο νεαρό Βαγγέλη Γαβριηλίδη που το έγραψε, θέλω να σημειώσω το πιο ενδιαφέρον πράγμα που παρατήρησα στο κείμενο. Είναι ένα φαινόμενο κοινό στους στρατευμένους ιδεολογικούς κύκλους του “περιθωρίου”, δηλαδή εκτός του πολιτικού mainstream, του συρμού: Η απέχθεια για τους ανθρώπους που υποτίθεται ότι προσπαθούν να σώσουν.

Γιατί όλοι οι στρατευμένοι ιδεολόγοι κάποιον προσπαθούν να σώσουν, συνήθως τον λαό.

Και εκεί ακριβώς κρύβεται η μεγάλη αντίφαση.

Read more

Ποιος ζει έτσι;

Ποιος συμπεριφέρεται μ’ αυτό τον τρόπο; Αυτό σκέφτηκα από την πρώτη στιγμή. Δεν γίνεται, δεν είναι δυνατό, είπα. Δε μπορεί ένας άνθρωπος να είναι τόσο εγγενώς, αυθεντικά διεφθαρμένος στον πυρήνα του είναι του, στην καθημερινή ανθρώπινη λειτουργία του, ή τόσο κουτός. Δεν μπορούσα να το πιστέψω.

Ο Μιχάλης ο Λιάπης, εννέα φορές εκλεγμένος βουλευτής, πρώην υπουργός μεταφορών, συνελήφθη επειδή παραβίασε ένα STOP, οδηγώντας ένα πολυτελές SUV, ανασφάλιστο, με πλαστές πινακίδες, και χωρίς να έχει μαζί του το δίπλωμα.

[field id=”1″]

Και (το κερασάκι στην τούρτα, το pièce de résistance) τι έκανε μετά όλη αυτή την ιστορία, τη σύλληψη και τη διαπόμπευση, την ώρα που θα έπρεπε να εμφανιστεί στο Β’ Αυτόφωρο Μονομελές Πρωτοδικείο; Τι λες να έκανε; Ξέρεις; Καθόταν στην θεσούλα του στην πτήση της Qatar Airways με προορισμό τη Ντόχα του Κατάρ, όπου θα έπαιρνε άλλη πτήση με τελικό προορισμό τη Μαλαισία.

Πήγε διακοπές σε τροπικό προορισμό, αυτό έκανε.

Πώς; Πως είναι δυνατό; Το σκεφτόμουν, ακόμα και στην Ελλάδα της κρίσης όπου το γίγνεσθαι έχει αποκολληθεί από την πραγματικότητα, μου φαινόταν αδιανόητο ο Μιχάλης Λιάπης να είναι υπαρκτό πρόσωπο.

Και μετά, ξαφνικά, την ώρα που χάζευα στο ίντερνετ, κατάλαβα. Ξάφνου όλα γίναν προφανή. Φυσικά. Υπάρχει εξήγηση. Μόνο ένα πράγμα θα μπορούσε να εξηγήσει αυτό που συμβαίνει. Δεν εξηγείται αλλιώς.

Το σύμπαν καταρρέει.

Read more

Το σημαντικότερο πράγμα σε μια κοινωνία είναι οι νέοι, τα παιδιά της, η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, οι γενιές οι καινούριες, οι επόμενες, αυτές που τώρα μεγαλώνουν και ωριμάζουν και οπλίζονται με εφόδια για να παραλάβουν τον κόσμο του αύριο και να τον πάνε παρακάτω, σε ένα λαμπρότερο μεθαύριο.

Εδώ στην πτωχευμένη Ελλάδα δε μπορούμε παρά να ελπίζουμε στις επόμενες γενιές, τι άλλο να κάνουμε, είδαμε πώς τα κατάφεραν οι προηγούμενες.

Είμαστε μια χώρα πτωχευμένη, εξαρτημένη από την ελεημοσύνη των ξένων, αναγκασμένη να εκχωρήσει μέρος της ανεξαρτησίας και της αξιοπρέπειάς της σε συμμάχους για να μη βουλιάξει στην απόλυτη φτώχια. Μα η νέα γενιά θα έρθει και θα φέρει μια καινούρια πνοή, σωστά; Δεν βρήκαν τις λύσεις οι γενιές των τελευταίων 40 χρόνων, αλλά τόσα πολλά πλήρωναν σε φροντιστήρια, δε μπορεί, οι επόμενες θα είναι καλύτερες, όχι;

Ε.

Πώς να το πω.

Μάλλον όχι.

Read more

Καλησπέρα σας, δυστυχώς δεν έχω πολύ χρόνο, οπότε θα είμαι πολύ σύντομος και θα σας γράψω μερικές σκέψεις όχι πολύ καλά τεκμηριωμένες με τα συνήθη λινξ, να με συμπαθάτε γι’ αυτό, υπόσχομαι να συμπληρώσω τα παρακάτω με βιβλιογραφία το συντομότερο δυνατό.

Το λοιπόν:

Παρακαλώ σταματήστε να λέτε “κεντροαριστερά”.

Read more