Από την αρχή του χρόνου, βομβιστές αυτοκτονίας ή δολοφόνοι του Ισλαμικού στρατού έχουν εκτελέσει πάνω από 900 ανθρώπους σε πολλές διαφορετικές χώρες. Η ανεξέλεκτη τζιχάντ αυτού του μορφώματος φρενοβλαβών είναι ένα φαινόμενο εξαιρετικά περίπλοκο όχι μόνο στην αντιμετώπισή του, αλλά και στην κατανόησή του με όρους αντιληπτούς σε δυτικά μυαλά. Πριν σπεύσετε να γράψετε κάτι που ενδέχεται να είναι μπαρούφα στα social media (όπως έχουν κάνει τόσοι τις τελευταίες ώρες), σας προτρέπω να διαβάσετε αυτό το άρθρο του Atlantic και μετά αυτή την καταγραφή της δράσης του ISIS και των συλλήψεων που έχουν συμβεί σε διάφορες χώρες τον τελευταίο χρόνο, από τους New York Times. Παρακάτω, μια καταγραφή των επιθέσεων που έχουν συμβεί ως τώρα το 2015.
Θοδωρής
Πόσα Λεφτά Παίρνει Το Κράτος Για Κάθε Εργαζόμενο Του Ιδιωτικού Τομέα
Έστω εταιρεία του επονείδιστου και κατάπτυστου ιδιωτικού τομέα που θέλει να ανταμείψει τους πολυτιμότερους εργαζομένους της με υψηλούς μισθούς. Έστω ότι για έναν συγκεκριμένο, πολύ αξιόλογο, θέλει να δαπανήσει το ποσό των €6228.
Πόσα από αυτά λέτε ότι παίρνει ο εργαζόμενος αυτός καθαρά στην τσέπη κάθε μήνα;
Θα σας πω εγώ.
€2780 παίρνει.
Το κράτος (με τις ασφαλιστικές και τις φορολογικές εισφορές) ξέρετε πόσα παίρνει; Τα υπόλοιπα.
€3448.
Υπάρχουν προηγούμενα τέτοιων επαγγελματικών σχέσεων, ειδικά στο επονομαζόμενο αρχαιότερο επάγγελμα του κόσμου. Στη δικιά μας περίπτωση η, επαναλαμβάνω, κατάπτυστη και καταγέλαστη ιδιωτική επιχείρηση πληρώνει για κάθε ακριβό της υπάλληλο όσα θα έπαιρνε άλλος ένας, και μερικά ακόμα ρέστα παραπάνω, στο κράτος.
Υπέροχες Ελληνικές Εκλογές V
Τι ωραία μέρα που ξημέρωσε! Βρέχει καταρρακτωδώς και οι δρόμοι έχουν γίνει ποτάμια γιατί έχουν γκώσει όλα τα σιφώνια, κι είναι τα αυτοκίνητα με τα φώτα αναμμένα στις 12 το μεσημέρι γιατί έχει πέσει ένα σκότος σα μεταφυσικό καταπάνω στη χώρα, ποιος ξέρει γιατί, αλλά κατά τα άλλα είναι μια υπέροχη ημέρα, μια ημέρα ανάτασης, γιατί αντηχεί ακόμα στον ουρανό η φωνή του Λαού, ο αχός της εκπεφρασμένης του βούλησης, ή μπορεί να είναι απλά οι κεραυνοί.
Γίναν εκλογές! Υπέροχες, όπως πάντα, δημοκρατικές κι ελεύθερες. Κόντρα στους δημοσκόπους, σε συμφέροντα, σε θεωρητικούς του καναπέ και πολυλογάδες του πληκτρολογίου, ο λαός μίλησε, έκανε το δικό του, έκανε του κεφαλιού, ό,τι του γουστάρει έκανε, όπως πρέπει σε μια δημοκρατία.
Δεν αστειεύομαι.
Πράγματα Που Ψάχνουνε Οι Έλληνες Στο Google
Ζούμε σε στιγμές δύσκολες, ανασφάλεια επικρατεί και σκότος, ο πολίτης έχει ανησυχίες και αναζητήσεις, ψάχνεται, ψάχνει. Πού ψάχνει; Στο Google ψάχνει. Τι ψάχνει; Πού να ξέρω. Αν ρίξουμε μια ματιά στο autocomplete μερικών φράσεων, μπορεί και να καταλάβουμε κάτι για το συλλογικό zeitgeist, για τα θέλω και τους στοχασμούς και τα ερωτηματικά που στοιχειώνουν τους Έλληνες τα βράδια αυτού του μαρτυρικού καλοκαιριού, ή τις μέρες. Έτσι σκέφτηκα. Μπορεί και να κάνω λάθος.
17 Πράγματα Που Μάθαμε Από Το Αφιέρωμα Του New Yorker Στο Γιάνη Βαρουφάκη
Σήμερα ο περισσότερος κόσμος ασχολείται με το λαοπρόβλητο και φανταχτερό πρώην Υπουργό Οικονομικών, κυρίως για τη δημοσιοποίηση συνομιλίας του στην οποία αποκάλυπτε τις λεπτομέρειες σχεδίου για την εισαγωγή παράλληλου νομίσματος (μπορείτε να την ακούσετε εδώ). Ωστόσο, κάτι άλλο συνέβη σήμερα που τον αφορά, εξίσου θεαματικό: Το περιοδικό New Yorker δημοσίευσε μια γιγάντια σπονδυλωτή συνέντευξη του Γιάνη Βαρουφάκη, τον οποίο ακολουθούσε από το Μάρτιο σε διάφορους σταθμούς της δραματικής και σύντομης καριέρας του στο υπουργείο ο δημοσιογράφος Ίαν Πάρκερ. Είναι ένα θεαματικό κείμενο. Του λείπουν πράγματα (το “plan B”, ας πούμε αναφέρεται μόνο φευγαλέα) αλλά δείχνει μια εικόνα του ανδρός πλήρη και ψύχραιμη. Και πολύ ανησυχητική (για τους ψηφοφόρους, για τους δικούς του ανθρώπους, για όλους) από διάφορες απόψεις. Συγκέντρωσα εδώ μερικά από τα πολλά, πολλά σημαντικά πράγματα που μαθαίνουμε -ή επιβεβαιώνουμε- από το γιγάντιο άρθρο. (Τα περισσότερα, βεβαίως, προέρχονται από δηλώσεις και εκμυστηρεύσης του ίδιου του Γιάνη Βαρουφάκη οπότε, όπως έχουμε μάθει πια, το κατά πόσο είναι αληθινά είναι συζητήσιμο).
Πότε Τελειώνει Το Μαρτύριο
Το 1897 η πτωχευμένη Ελλάδα επιτέθηκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία επειδή ο λαϊκισμένος όχλος πίστευε ότι η λύση του οικονομικού προβλήματος δεν ήταν οι μεταρρυθμίσεις του Τρικούπη, αλλά ένας επεκτατικός πόλεμος. Χάσαμε πανηγυρικά, βεβαίως, και έτσι η πτώχευσή μας έγινε ακόμα βαθύτερη, καθώς τώρα είχαμε να πληρώσουμε και τις πολεμικές αποζημιώσεις στους Οθωμανούς. Οπότε οι δανειστές μας είπαν ωραία, φτάνουν τα κόλπα, έχετε χάσει την εμπιστοσύνη μας, και ήρθαν και μας κατσικώθηκαν εδώ επιβάλλοντας οικονομικό έλεγχο. Τότε η Ελλάδα είχε ακόμα και κρατικά εργοστάσια που φτιάχναν σπίρτα και κάλτσες, και οι ξένοι πήγαιναν στα λογιστήρια, μέτραγαν τα κέρδη από τα σπίρτα και τις κάλτσες, και έπαιρναν το ποσοστό τους, λες και πρόκειται για τίποτα μαφιόζους, μέχρι να αποπληρώσουμε το χρέος.
Ξέρετε πότε έφυγαν αυτοί οι δανειστές από την Αθήνα; Το 1978.
Ποιος ήτανε, να δεις, που είπε εκείνο με την ιστορία που επαναλαμβάνεται ως φάρσα;
Όλες Οι Χώρες Που Δεν Πλήρωσαν Το ΔΝΤ
Πριν από λίγο έληξε η διορία που είχε η Ελλάδα για την πληρωμή των τεσσάρων δόσεων του δανείου που έχει πάρει από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, οι οποίες εκκρεμούσαν για τον Ιούνιο. Καθώς η χώρα δεν είχε μία, ανέβαλλε την πληρωμή όλων μαζί (συνολικό ύψος: 1,6 δις) για την τελευταία μέρα του μήνα, και την τελευταία ημέρα του μήνα εξακολουθούσε να μην έχει μία, οπότε δεν πλήρωσε. Δεν είναι η πρώτη χώρα που χάνει μια ή περισσότερες δόσεις του ΔΝΤ, και δεν θα είναι και η τελευταία. Είναι, ωστόσο, ένα φαινόμενο σπάνιο. Όλοι πληρώνουν το ΔΝΤ. Μόνο σε δραματικές εξαιρέσεις χάνουν οι χώρες τις πληρωμές. Μέχρι σήμερα, αυτό έχει συμβεί στις εξής τριανταδύο περιπτώσεις:
Μερικά Λόγια Ακόμη Για Τη Σιγκαπούρη
Σήμερα στην Καθημερινή γράφω για το μοντέλο της Σιγκαπούρης, μιας χώρας που έχει ετήσιους ρυθμούς ανάπτυξης πάνω από 5% εδώ και σαράντα χρόνια, και ταυτόχρονα είναι ειρηνική και “πράσινη”. Ένας αναγνώστης (δεν ήθελε να γράψω το όνομά του, ας τον αποκαλέσουμε “Φρειδερίκο Βον Νόιμαν Μπούκουρα”) μου έγραψε ένα μήνυμα στο οποίο περιέγραφε την προσωπική του επαφή με τον δημιουργό του θαύματος της Σιγκαπούρης, τον ενάρετο δυνάστη Λι Κουαν Γιου, που λίγες ημέρες πριν πέθανε, στα 91 του χρόνια.
Γράφει ο Φρειδερίκος:
Το Τέλος Έρχεται
Δεν νιώθετε ότι κάτι τις πλησιάζει; Δεν σας μοιάζουν όσα βλέπουμε κι ακούμε αυτές τις άγριες ημέρες σα σημάδια; Θα μου πείτε, πέντε χρόνια τώρα όλα μοιάζουν με σημάδια, και θα έχετε δίκιο. Αλλά δε μοιάζουν ξαφνικά τα πράγματα να επιταχύνονται; Δε μοιάζει η αντικατάσταση της πραγματικότητας από μιαν άλλη, μαγική, πιο πλήρης; Ας θυμηθούμε τι ακούσαμε και διαβάσαμε και μάθαμε τις τελευταίες ώρες, αυτό το μαγικό Σαββατοκύριακο που προηγήθηκε.
Η Αθήνα Του 1862: Εικόνες
Από μια έκθεση φωτογραφίας που συμβαίνει αυτή την εποχή στο παλάτι του Μπάκινχαμ, τέσσερις φωτογραφίες του Μάρτιν Μπέντφορντ που τραβήχτηκαν το Μάιο του 1862: