Θυμήσου λίγο το συναίσθημα της πείνας. Πότε ήταν η τελευταία φορά που πείνασες; Θυμάσαι πώς ένιωθες; Την ελαφριά ζαλάδα, την ενόχληση στο στομάχι που δεν είναι ακριβώς πόνος, μια αδυναμία και ταυτόχρονα σαν κάτι να σε τσιγκλάει από μέσα, να σου θυμίζει ότι κάτι δεν πάει καλά: Το αίσθημα του κορμιού σου καθώς τρώει τον εαυτό του.
Αυτό το κτίριο βρίσκεται στη λεωφόρο Σπύρου Λούη, απέναντι από το Ολυμπιακό Στάδιο, στο ύψος του ποδηλατοδρομίου. Είναι εγκαταλειμένο εδώ και μερικά χρόνια, και για τα περισσότερα από αυτά ήταν κλειδωμένο, αλλά πλέον έχει ανοίξει και καταρρέει έτσι, ανοιχτά.
Τώρα φαντάσου να το νιώθεις αυτό το πράγμα συνέχεια. Και φαντάσου να το νιώθεις και το ψυγείο σου να είναι άδειο και τα ντουλάπια της κουζίνας σου να είναι άδεια και να μην μπορείς να πας στο σούπερ μάρκετ για να πάρεις τρόφιμα γιατί τα ελάχιστα τρόφιμα που υπάρχουν στο σούπερ μάρκετ είναι υπερβολικά ακριβά και δεν έχεις αρκετά λεφτά για να τα αγοράσεις.
Δεν σου λέω να σκεφτείς το ενδεχόμενο να έχεις παιδιά ή ανθρώπους που να σε έχουν ανάγκη και να είναι κι αυτοί στην ίδια κατάσταση, δεν πάω καν σε τέτοια επίπεδα απόγνωσης. Σκέψου μόνο την πείνα. Φαντάσου λίγο τη ζωή σου έτσι.
