Θοδωρής

Λοιπόν, ξεκινώ από το τέλος λέγοντάς σας το εξής: το τελευταίο μου βιβλίο, μια μικρή αστυνομική νουβέλα γραμμένη στην αγγλική γλώσσα, κυκλοφορεί σε e-Book στο Amazon. Η ιστορία αφορά μία ιδιωτική ντετέκτιβ που αναλαμβάνει μια φαινομενικά απλή υπόθεση: ένας ηλικιωμένος άνδρας της ζητά να εντοπίσει την χαμένη κόρη του, και να της παραδόσει ένα μικρό μαύρο κουτί. Η υπόθεση, όμως, δεν είναι και τόσο απλή τελικά. Η αναζήτηση θα αποκαλύψει αναπάντεχα μυστικά από το παρελθόν και της ίδιας της ντετέκτιβ. Η νουβέλα λέγεται “Lost and Found“. Κοστίζει $3 στο αμερικάνικο Amazon (είναι διαθέσιμο και στο εγγλέζικο, αν προτιμάτε. Να, εδώ από κάτω ένα μικρό δείγμα από την αρχή. Ελπίζω να σας αρέσει. 

Τώρα όμως θέλω να σας γράψω μερικά περισσότερα λόγια για το πώς γράφτηκε. Γιατί είναι μία ιστορία ασυνήθιστη και κατά τη γνώμη μου ενδιαφέρουσα. 

Read more

Σήμερα είναι μια δύσκολη ημέρα. 

Το Πορτοκαλί Όνειδος αναλαμβάνει τον έλεγχο της μεγαλύτερης οικονομικής και στρατιωτικής δύναμης στην ιστορία και ξαφνικά η ιστορία μοιάζει πολύ πιθανό να φτάνει σε κάποιας μορφής τέλος. 

Πώς περνάς αυτή τη μέρα; Πώς αντέχεις για να μην βουλιάξεις στην κατάθλιψη και τη μιζέρα; Προτείνω διάφορες μεθόδους αλλού, αλλά εδώ έχω να προτείνω επιπλέον και το εξής: Βιβλία.

Read more

Γεια σας, πώς είστε; Ναι, κι εγώ.

Τις επόμενες ημέρες και ώρες (και χρόνια -αν έχουμε χρόνια) θα ασχολούμαστε με τις συνέπειες άλλης μιας αναπάντεχης και μέχρι πρόσφατα αδιανότητης λαϊκής εντολής. Μετά τα δημοψηφίσματα και την άνοδο λαϊκιστών δημαγωγών ακόμα και σε παραδοσιακές δημοκρατικές χώρες, η ισχυρότερη δημοκρατία του κόσμου επέλεξε για Πρόεδρο έναν αποκρουστικό και χυδαίο ακροδεξιό ρατσιστή, σεξιστή και ψεύτη παρουσιαστή ριάλιτι.

Όλοι, υποθέτω, διαβάζουμε αναλύσεις και νέα αυτή την ιστορική μέρα. Όπως κάθε τέτοια μέρα. Εγώ από τις 3:30 το πρωί, της 9ης Νοεμβρίου 2016 παρακολούθησα αποσβολωμένος την ανατροπή όλων των προβλέψεων.

Εδώ από κάτω θα συγκεντρώνω ό,τι γράφω στα social media ή αλλού για το θέμα, για να τα έχω κάπου μαζεμένα. Θα είναι κάτι σαν σημειώσεις, ιδέες, σκέψεις και talking points. Επιπλέον, θα ρίχνω εδώ και τα πιο ενδιαφέροντα λινξ που θα εντοπίζω.

Read more

Καθώς στη Βουλή συζητάνε το αν θα συσταθεί εξεταστική επιτροπή για την καταστροφική “διαπραγμάτευση” του 2015, που έφερε την Ελλάδα στο χείλος της καταστροφής, ήθελα να σας επισημάνω κάτι ενδιαφέρον που επιβεβαίωσα τις προάλλες, το οποίο είναι μικρό και ασήμαντο, αλλά απολύτως ενδεικτικό ενός πολύ συγκεκριμένου πράγματος επίσης μικρού και ασήμαντου. Γενικά δεν είναι πολύ σημαντικό το θέμα αυτό. Οφείλω να σας προειδοποιήσω γι’ αυτό. Αλλά το πόσα ασήμαντα πράγματα βρίσκω αξιοσημείωτα το ξέρετε, πια. Είναι πολλά.

Πριν από λίγες εβδομάδες, το λοιπόν, έγινε το εξής:

[field id=”1″]

Κυκλοφόρησε στα σόσιαλ μύδια μια εικόνα από το τελευταίο βιβλίο του Γιάνη Βαρουφάκη, αυτό με τον τίτλο τον παρμένο από το Θουκυδίδη, στο οποίο, από ό,τι φαινόταν στο απόσπασμα, έλεγε ότι ο Χέλμουτ Κολ, μαζί με τον Μιτεράν, “θα στριφογύριζε στον τάφο του”. Πράγμα δύσκολο, καθώς ο Χέλμουτ Κολ ζει ακόμα -είναι 93 86 χρονών. Είναι ένα ομολογουμένως χοντρό λάθος, ειδικά για κάποιον που γράφει ένα βιβλίο στο οποίο εμφανίζεται ως ειδήμων της ευρωπαϊκής ιστορίας. Είχε ενδιαφέρον, όμως, το πώς απάντησε ο ίδιος ο Βαρουφάκης στην κυκλοφορία της εικόνας. Έγραψε το εξής:

Read more

Φανταστείτε για λίγο ένα δημοψήφισμα στην Ελλάδα του 2016 με το εξής ερώτημα:

“Όλοι οι Έλληνες πολίτες θα λαμβάνουν από το κράτος 1500 ευρώ μηνιαίως για όλη τη διάρκεια της ενήλικης ζωής τους. Συμφωνείτε;”

Τι ποσοστό φαντάζεστε ότι θα έπαιρνε το “ναι” και τι το “όχι”; Νομίζω ότι καταλήγουμε στην ίδια μαντεψιά. Η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών θα έλεγε ναι, φυσικά, τι, γιατί όχι. Θα μπέρδευε την άποψη (τι ωραία, να παίρνουν όλοι λεφτά χωρίς να κάνουν τίποτε) με την απόφαση υλοποίησης ενός μέτρου που θα κόστιζε 150 δισ. το χρόνο σε ένα κράτος που έχει συνολικά έσοδα περίπου 70 δισ. το χρόνο.

Με αφορμή το Brexit, έγραψα πρόσφατα για τα δημοψηφίσματα που, σε άλλα (ελάχιστα) κράτη λειτουργούν σαν εργαλείο δημοκρατίας και σε άλλα (πολύ περισσότερα) ως εργαλείο επιβολής και ποδηγέτησης από λαϊκιστές και δημαγωγούς. Ένας αναγνώστης που κατοικεί στην Ελβετία, μια χώρα της πρώτης κατηγορίας, μου έστειλε το πολύ ενδιαφέρον γράμμα που σας παραθέτω παρακάτω. Αξίζει να του ρίξετε μια ματιά και, σήμερα, στην επέτειο του τραγικού ελληνικού δημοψηφίσματος του 2015, να σκεφτείτε το εξής:

Τα δημοψηφίσματα δεν είναι ένας τρόπος για να λέει τη γνώμη του ο λαός. Δεν είναι δημοσκοπήσεις, ή πλατφόρμες έκφρασης διαμαρτυρίας. Είναι μηχανισμός λήψης πολιτικών αποφάσεων.

Read more

[field id=”1″]

Διάβασα τα σχόλια στο φέησμπουκ ποστ για την κυρία της ΕΡΤ που δεν ήξερε ότι η Μ. Βρετανία δεν ήταν στην ευρωζώνη, οπότε τώρα θα ήθελα να μου επιτρέψετε να σας πω μια ιστορία.

Με αφορμή τις έρευνες που βγάζουμε τους τελευταίους μήνες στον οργανισμό, είχα την ευκαιρία να εμφανιστώ σε διάφορα ΜΜΕ διαφόρων ειδών και μεγεθών και να μιλήσω για τα ευρήματα που δημοσιεύουμε για πολλή ή για λίγη ώρα.

Από ολες αυτές τις εμφανίσεις, μία μου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση.

Read more

Ακούστε: Αυτό που έγραψε ο Γιώργος Κυρίτσης -και που αποτελεί επισήμως γραμμή της κυβέρνησής μας– δεν είναι μόνο διχαστικό, προσβλητικό και ίσως και χυδαίο. Είναι επίσης και ψέματα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ δεν μετακυλίει τα βάρη από τους φτωχούς στους πλούσιους.

Παντού στον κόσμο οι πολιτικοί λένε μπαρούφες, αλλά συχνά, ειδικά όταν οι μπαρούφες είναι πάρα πολύ μεγάλες, σπεύδουν να ανασκευάσουν, να διευκρινήσουν, ενίοτε και να ζητήσουν συγγνώμη. Δυστυχώς φοβάμαι ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας μας είναι πια ένας βόθρος, στον οποίο σταδιακά συσσωρεύεται ό,τι πιο βάναυσο, χυδαίο, παθολογικά μέτριο κι ανίκανο βγάζει ο τόπος, από νεοναζί μέχρι παλαιοκομμουνιστές της ναφθαλίνης, κι από το Νίκο Νικολόπουλο μέχρι τον πόρτα-πόρτα. Το να περιμένει συγγνώμες και αναδιπλώσεις κανείς από αυτό τον κατιμά είναι σα να περιμένει απ’ το παχύ του έντερο να βγάλει λάδι τρούφας.

Read more

Συνέβησαν τα εξής πράγματα:

Read more